Die Wet op Billike Werksgeleenthede

Die Wet op Billike Werksgeleenthede

Die Wet op Billike Werksgeleenthede

Is jy ‘n aangewese werkgewer?

Aangewese werkgewers is verplig om te voldoen aan die vereistes wat deur die Wet op Billike Werksgeleenthede gestel word. Die Wysigingswet op Billike Werksgeleenthede 4 van 2022 het hierdie wetgewing onlangs gewysig. Alhoewel bogenoemde wysigingswet as wetgewing onderteken is deur die President, moet die inwerkingtredingsdatum nog geproklameer word.
Tot tyd en wyl sal ‘n werkgewer wat aan die volgende vereistes voldoen as ‘n aangewese werkgewer geag word:

  • Werkgewers met 50 of meer werknemers in diens; of
  • Werkgewers met minder as 50 werknemers in diens, maar ‘n totale jaarlikse omset volgens die onderskeie sektore hieronder uiteengesit:

SKEDULE 4

TOMSETDREMPEL VAN TOEPASSING OP AANGEWESE WERKGEWERS

Sektor of susektor in lyn met die Standaard Industriële Klassifikasie
Totale jaarlikse omset
Landbou
R6,00 miljoen
Mynbou en Steengroewe
R22,50 miljoen
Vervaardiging
R30,00 miljoen
Elektrisiteit, Gas en Water
R30,00 miljoen
Konstruksie
R15,00 miljoen
Kleinhandel, Motorhandel en Hersteldienste
R45,00 miljoen
Groothandel, Kommersiële agente en Geallieerde handel
R75,00 miljoen
Spyseniering, Akkommodasie en ander Handel
R15,00 miljoen
Vervoer, Stoor en Kommunikasie
R30,00 miljoen
Finansies en Besigheidsdienste
R30,00 miljoen
Gemeenskaps-, Spesiale en Persoonlike dienste
R15 miljoen

Wat is aangewese werkgewers se verantwoordelikhede?

  •  Konsulteer met werknemers.
  • Stel ‘n analise saam.
  • Stel ‘n billike werksgeleenthedeplan saam.
  • Lewer verslag aan die Direkteur-Generaal oor vordering gemaak met die implementering van die billike werksgeleenthedeplan.
VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!

Hoe gereeld moet verslae ingedien word?

Verslae moet jaarliks ingedien word, ongeag die aantal werknemers in diens.

Billike werksgeleenthedeplan (EEA13)

Volgens Artikel 20 van die Wet op Billike Werksgeleenthede moet alle aangewese werkgewers ‘n billike werksgeleenthedeplan in plek hê. Hierdie plan moet tussen een en vyf jaar geldig te wees en moet op die perseel beskikbaar wees vir inspeksie.

Is daar ‘n risiko vir ‘n werkgewer indien die wet nie nagekom word nie?

Dispute oor onregverdige diskriminasie kan binne ses maande na die Kommissie vir Versoening, Bemiddeling en Arbitrasie (KVBA) verwys word en ‘n bevel van tot 24 maande van die werknemer se vergoeding kan teen die werkgewer toegeken word.

Enige aangewese werkgewer wat aan die nie-nakoming van hierdie wet skuldig bevind word, kan ‘n boete van tot R2,7 miljoen of 10% van die werkgewer se jaarlikse omset, wat ook al die grootste is, opgelê word.

VOLDOEN JOU BESIGHEID AAN ARBEIDSWETGEWING?

VIND NOU UIT.

Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen. Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen.

Wetgewing wat arbeidsverhoudinge in Suid-Afrika reguleer

Wetgewing wat arbeidsverhoudinge in Suid-Afrika reguleer

Wetgewing wat arbeidsverhoudinge in Suid-Afrika reguleer

WET OP ARBEIDSVERHOUDINGE, WET 66 VAN 1995 (WAV)

Die WET OP ARBEIDSVERHOUDINGE, WET 66 VAN 1995 (hierna verwys as die WAV) bly die belangrikste arbeidswet. Dit reguleer kollektiewe regte en bied ook beskerming teen onbillike arbeidspraktyke. Die WAV reguleer vakbonde en werkgewersorganisasies en vestig sleutelgeskilbeslegtingsagentskappe in die vorm van die KVBA, bedingingsrade en arbeidshowe.

Wet op Basiese Diensvoorwaardes, Wet van 1997 (WBDV)

Die Wet op Basiese Diensvoorwaardes, Wet van 1997 (hierna verwys as die WBDV) stel die minimum statutêre bepalings waarop werkgewers en werknemers kan kontrakteer, en dwing dit af.

Sektorale vasstellings

‘n Sektorale vasstelling reguleer die bepalings en voorwaardes van indiensneming in ‘n bepaalde sektor waar daar geen gesentraliseerde kollektiewe bedinging is nie en wat gedetailleerde en spesifieke regulasies vereis. Voorwaardes in ‘n sektorale vasstelling kan verskil van dié in die WBDV, maar sal hoër rangeer en voorrang geniet.
VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!

Bedingingsraadooreenkomste

Bedingingsrade hanteer kollektiewe ooreenkomste, los arbeidsgeskille op, vestig verskeie skemas en maak voorstelle oor arbeidsbeleide en -wette. Vakbonde en werkgewersorganisasies kan bedingingsrade vorm.

Wet op Billike Werksgeleenthede, Wet van (WBW)

Die Wet op Billike Werksgeleenthede, Wet van (hierna verwys as die WBW) verbied onregverdige diskriminasie by indiensneming en bevorder billike en gelyke behandeling binne die werksplek. Dit vereis ook dat aangewese werkgewers ‘n billike werksgeleenthedeplan (EEA13) formuleer en verslae indien ( EEA2 en EEA4) by die Departement van Indiensneming en Arbeid.

Wet op Vaardigheidsontwikkeling, Wet 97 of 1998 (WVO)

Die Wet op Vaardigheidsontwikkeling, Wet 97 van 1998 (hierna verwys as WVO) reguleer standaard instellings, opleiding en ontwikkeling deur werkgewers (met ‘n jaarlikse uitgawe aan salarisse van meer as R500,000.00) te vereis om 1% van hul betaalstaat by te dra tot die fondsinfrastruktuur wat daargestel is deur die WVO.

Werkloosheidsversekeringsfonds (WVF)

Die Werkloosheidsversekeringsfonds (hierna verwys as WVF) verskaf korttermynverligting aan werkers wanneer hulle werkloos raak, of nie kan werk nie as gevolg van kraam- of aannemingsverlof, of siekte. Dit bied ook verligting aan die afhanklikes van ‘n oorlede bydraer. Dit is die werkgewer se verantwoordelikheid om die werkloosheidsversekeringsbydraes (2% van die werknemer se salaris) oor te betaal, alhoewel beide die werkgewer en werknemer gelykop 1% bydra.

Wet op Vergoeding vir Beroepsbeserings en -siektes, Wet 130 van 1993 (“COIDA”)

Wanneer ‘n werknemer aan diens beseer word of siek word as gevolg van jou werk, kan ‘n werknemer vergoeding eis by die Vergoedingsfonds. Gesinne of afhanklikes kan ook eis indien hul broodwinner sterf as gevolg van ‘n werkverwante ongeluk of siekte. Alle werkgewers moet by die Vergoedingskommissaris registreer en word jaarliks gegradeer, waarna betalings gemaak moet word.

Wet op Beroepsgesondheid en -veiligheid, Wet 85 van 1993 (“OHSA”)

Die Wet op Beroepsgesondheid en -veiligheid, Wet 85 van 1993 (hierna verwys as “OHSA”) reguleer gesondheids- en veiligheidstoestande in die werksplek. Wetgewing is van toepassing op alle werkgewers met betrekking tot die skep van ‘n veilige en gesonde werksomgewing. Sekere regulasies moet geïmplementeer word wanneer die werkgewer vyf of meer werknemers in diens het.

VOLDOEN JOU BESIGHEID AAN ARBEIDSWETGEWING?

VIND NOU UIT.

Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen. Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen.

Verstaan die Wet op Basiese Diensvoorwaardes in Suid-Afrika

Verstaan die Wet op Basiese Diensvoorwaardes in Suid-Afrika

Verstaan die Wet op Basiese Diensvoorwaardes in Suid-Afrika

Verstaan die Wet op Basiese Diensvoorwaardes in Suid-Afrika – Hannes Latsky

Vir werkgewers in Suid-Afrika is dit van kardinale belang om te begryp wat die wetlike raamwerk wat indiensneming beheer behels, ten einde nakoming te verseker en ‘n billike en produktiewe werksplek te handhaaf. Een van die fundamentele stukke wetgewing waarmee werkgewers vertroud moet wees, is die Wet op Basiese Diensvoorwaardes (Wet 75 van 1997 soos gewysig) ook bekend as die WBDV. In hierdie artikel gee ons ‘n algemene oorsig van die WBDV en ‘n paar interessante bepalings.

Wat is die Wet op Basiese Diensvoorwaardes (WBDV)?

Die Wet op Basiese Diensvoorwaardes, wat in 1997 verorden is, sit die minimum diensvoorwaardes vir werkers in Suid-Afrika uiteen. Dit is van toepassing op die meeste werkgewers en werknemers, met enkele uitsonderings, soos lede van die Nasionale Weermag, die Suid-Afrikaanse Nasionale Intelligensie-agentskap en onbetaalde vrywilligers wat vir liefdadigheid werk.

Belangrike bepalings van die WBDV:

1. Werksure: Die WBDV reguleer die maksimum normale werksure, oortyd en etensbreke vir werknemers. Volgens die Wet mag ‘n gewone werkweek nie 45 uur oorskry nie, en werknemers is geregtig op ‘n etensbreek van een uur na vyf ure se aaneenlopende werk. Hierdie etensbreek kan per ooreenkoms tussen die werkgewer en werknemer verminder word tot 30 minute.

2. Verlof: Die Wet stipuleer die minimum jaarlikse verlof waarop werknemers geregtig is, wat minstens 21 opeenvolgende dae per jaar vir voltydse werkers is. Werkgewers en werknemers kan instede ooreenkom dat verlof teen ‘n koers van een dag vir elke 17 dae gewerk bereken sal word. Dit sit ook bepalings vir ander vorme van verlof uiteen, soos siekverlof, gesinsverantwoordelikheidsverlof en kraamverlof om maar ‘n paar te noem.

3. Vergoeding: Die WBDV stel riglyne vir die berekening van lone, die maak van aftrekkings van die werknemer se vergoeding en die betaling van vergoeding.

4. Diensbeëindiging: Die Wet reguleer ook diensbeëindiging, insluitend kennistydperke en skeidingsvergoeding waar van toepassing.

5. Dienskontrakte: Daar word van werkgewers verwag om werknemers te voorsien van skriftelike besonderhede van diens, wat die bepalings en voorwaardes van hul diens uiteensit, insluitend werksure, vergoeding, reg tot verlof en besonderhede oor die werknemer se posisie en werksplek.

VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!

Vyf interessante feite oor die WBDV:

1. Afdwingingsmeganismes: Die Departement van Indiensneming en Arbeid is verantwoordelik om voldoening aan indiensnemingswetgewing af te dwing, insluitend die WBDV. Werkgewers wat skuldig bevind word dat hulle die Wet oortree, kan penalisering, boetes en ander regstappe in die gesig staar.

2. Sektorale vasstellings: Benewens die WBDV, kan sekere bedrywe of sektore onderhewig wees aan sektorale vasstellings, wat spesifieke diensvoorwaardes uiteensit wat aangepas is vir die behoeftes van daardie sektor. Hierdie bepalings kan verskillende minimum lone, werksure en reg tot verlof voorskryf.

3. Beskerming van kinders: Die WBDV sluit streng bepalings teen kinderarbeid in en maak voorsiening dat geen persoon ‘n kind onder die ouderdom van 15 jaar, of wat onder die minimum skoolverlatersouderdom is, indien dit 15 of ouer is, in diens mag neem nie. Die Wet stel verdere beskerming vir kinders tussen die ouderdom van 15 en 18 in. Hierdie bepalings verseker dat hierdie werkers billike behandeling en diensvoorwaardes ontvang wat geen risiko inhou vir die kind se welstand, opvoeding, fisiese of geestelike gesondheid en geestelike, morele of sosiale ontwikkeling nie.

4. Wysiging en opdatering: Die WBDV het sedert sy inwerkingtreding verskeie wysigings ondergaan om by veranderende arbeidsmarktoestande aan te pas en opkomende kwessies aan te spreek. Werkgewers moet op hoogte bly van hierdie wysigings om deurlopende nakoming van die wet te verseker.

5. Rol van kollektiewe bedinging: Die WBDV laat toe dat kollektiewe ooreenkomste tussen werkgewers en vakbonde beding word wat in sekere omstandighede sekere bepalings van die Wet kan ignoreer, mits dit gelyke of beter voordele aan werknemers bied. Hierdie ooreenkomste speel ‘n deurslaggewende rol om diensvoorwaardes in spesifieke bedrywe of werksplekke te vorm.

Ten slotte vorm die Wet op Basiese Diensvoorwaardes die hoeksteen van arbeidsreg in Suid-Afrika, wat minimum standaarde vir regverdige en billike dienspraktyke daarstel. Werkgewers moet hulself vergewis van die bepalings van die Wet, asook ander indiensnemingswetgewing om nakoming te verseker en ‘n gunstige werksomgewing vir hul werknemers te skep.

Kontak ons gerus by 0861 101 828, of info@lwo.co.za met enige navrae, of indien jy enige arbeidsregadvies/-bystand benodig.

VOLDOEN JOU BESIGHEID AAN ARBEIDSWETGEWING?

VIND NOU UIT.

Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen. Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen.

Verlof en openbare vakansiedae

Verlof en openbare vakansiedae

Verlof en openbare vakansiedae

Verlof is ‘n noodsaaklike kwessie waar werkgewers ingelig moet wees oor wetlike vereistes en verantwoordelikhede ten einde arbeidsrisiko proaktief te bestuur en onnodige koste te bekamp.

JAARLIKSE VERLOF

‘n Werknemer is geregtig op 21 opeenvolgende dae (openbare vakansiedae uitgesluit) jaarlikse verlof met volle betaling in ‘n jaarlikse verlofsiklus (12 maande). Dit kan bereken word teen 1 dag jaarlikse verlof vir elke 17 dae gewerk. Dit is belangrik dat ‘n werkgewer opgehoopte verlof in hierdie verlofsiklus nie later as ses maande na die einde van hierdie verlofsiklus aan die werknemer toestaan nie. Verlof moet goedgekeur word en goedkeuring is in die werkgewer se diskresie, afhangende van die besigheid se operasionele vereistes.
Soms kan verlof nie toegestaan word nie weens werklading of enige ander geldige en regverdige rede. Wanneer die werknemer steeds genoemde verlof sonder toestemming neem, kan hy/sy aangekla word van ongemagtigde afwesigheid, insubordinasie en weiering om redelike en wettige opdragte te gehoorsaam. Jou dissiplinêre kode moet egter gevolg word. Let daarop dat selfs al stel die werknemer jou in kennis dat hy/sy vir die dag afwesig gaan wees, beteken sodanige kennisgewing nie dat die afwesigheid nou gemagtig is nie. Wanneer jy te doen het met ongemagtigde afwesigheid, het jy drie opsies na gelang van die omstandighede. Jy kan hom/haar óf versoek om werk toe te kom, die afwesigheid as gemagtig hanteer en die werknemer vir die tydperk van afwesigheid betaal, óf dit as onbetaalde verlof prosesseer.

1

2

3

4

5

6

Betaalde verlof

1 verlof-siklus = 12 maande diens

·        21 aaneenlo-pende dae per verlofsiklus

·        (1 dag vir elke 17 dae gewerk; 1 uur vir elke 17 ure gewerk)

Die werkgewer moet verlof toestaan binne 6 maande na die einde van ‘n verlofsiklus

Die werkgewer mag nie vereis/toelaat dat ‘n werknemer verlof neem gedurende ‘n kennistydperk met diensbeëindiging nie

Opgehoopte verlof kan slegs by diensbeëindiging uitbetaal word waar die werknemer vir langer as 4 maande in diens was

SIEKVERLOF

Gedurende die eerste ses maande van diens word betaalde siekverlof bereken as een dag betaalde siekverlof vir elke 26 dae gewerk. In ’n 36-maande-verlofsiklus is ’n werknemer geregtig op 30 dae se betaalde siekverlof (indien die werknemer vyf dae per week werk), of 36 dae se betaalde siekverlof (indien die werknemer ses dae per week werk). Hierdie verlofsiklus begin, ongeag ‘n proeftydperk, op die eerste dag van diens, en betaalde siekverlof wat gedurende die eerste ses maande van diens geneem is, kan daarvan afgetrek word.
Is dit betaalde of onbetaalde verlof? Eerstens, is siekverlof aan die werknemer verskuldig? Indien die antwoord ja is, moet jy bepaal of ‘n mediese sertifikaat nodig is. ‘n Mediese sertifikaat moet voorsien word indien ‘n werknemer op meer as een geleentheid of vir meer as twee opeenvolgende dae binne ‘n tydperk van agt weke van die werk afwesig is. ‘n Mediese sertifikaat is nie nodig indien ‘n werknemer op een geleentheid vir twee of minder opeenvolgende werksdae binne ‘n tydperk van agt weke, van die werk afwesig is nie.
Indien betaalde siekverlof nie verskuldig is nie, is daar twee opsies. Jy kan dit as onbetaalde verlof prosesseer, of jy kan dit as betaalde verlof hanteer en dit van die werknemer se jaarlikse verlof aftrek.
VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!

GESINSVERANTWOORDELIKHEIDSVERLOF

Werknemers wat vir meer as vier maande in diens is en wat vir ten minste vier dae per week werk, sal geregtig wees op drie dae se gesinsverantwoordelikheidsverlof gedurende elke 12 maande van diens. Gesinsverantwoordelikheid word toegestaan wanneer die werknemer se kind siek is, of in die geval van die dood van die werknemer se gade of lewensmaat, ouer, aanneemouer, grootouer, kind, aangenome kind, kleinkinders of broer of suster. ‘n Werkgewer kan redelike bewyse (‘n mediese – of doodsertifikaat) versoek voordat ‘n werknemer vir gesinsverantwoordelikheidsverlof betaal word. Hierdie verlof kan nie opgehoop word nie.

KRAAMVERLOF

’n Werknemer is geregtig op vier opeenvolgende maande se onbetaalde kraamverlof waarvoor ’n werknemer voordele by die Werkloosheidsversekeringsfonds (WVF) kan eis. ‘n Werknemer word nie toegelaat om vir ses weke na die bevalling terug te keer werk toe nie, tensy ‘n mediese praktisyn of vroedvrou sertifiseer dat sy geskik is om dit te doen. In die geval van ‘n doodgebore kind of ‘n miskraam in die derde trimester van swangerskap, is die werknemer geregtig op ses weke kraamverlof daarna, ongeag die aanvang van kraamverlof op daardie tydstip.

OUERLIKE VERLOF

Die werknemer, wat ‘n ouer van ‘n kind is, is geregtig op ten minste 10 agtereenvolgende dae se onbetaalde ouerlike verlof, wat in aanvang mag neem:
  • op die dag waarop die werknemer se biologiese kind gebore word,
  • of in die geval waar ‘n kind aangeneem word vanaf die dag waarop die aannemingsbevel toegestaan word,
  • of die dag waarop die kind in die sorg van die werknemer geplaas word as voornemende aannemende ouer.
Die werknemer sal die werkgewer skriftelik in kennis stel van beoogde ouerlike verlof ten minste vier weke voor die aanvang van die ouerlike verlof, asook van die datum van beoogde hervatting van diens na afloop van ouerlike verlof.
VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!

ANNEMINGSVERLOF

Die werknemer, wat ‘n aannemende ouer is van ‘n kind wat jonger as twee jaar oud is, is geregtig op ten minste 10 agtereenvolgende weke onbetaalde aannemingsverlof, wat in aanvang mag neem op die dag waarop die aannemingsbevel toegestaan word, of die dag waarop die kind in die sorg van die werknemer geplaas word as voornemende aannemende ouer.
Die werknemer sal aan die werkgewer bewys lewer van die werknemer se gade se goedgekeurde ouerlike verlof, indien werksaam, ten einde die werknemer se reg op aannemingsverlof te bepaal aangesien beide aannemende ouers nie kan kwalifiseer vir aannemingsverlof nie.
Die werknemer sal die werkgewer skriftelik in kennis stel van beoogde aannemingsverlof ten minste vier weke voor die aanvang van die aannemingsverlof, asook van die datum van beoogde hervatting van diens na afloop van aannemingsverlof.

OPDRAGGEWENDE OUERLIKE VERLOF

Die werknemer, wat ‘n opdraggewende ouer is in ‘n surrogaatmoederskapooreenkoms, is geregtig op ten minste 10 agtereenvolgende weke se onbetaalde opdraggewende ouerlike verlof, wat in aanvang mag neem op die dag waarop die kind gebore word as gevolg van ‘n surrogaatmoederskapooreekoms.
Die werknemer sal aan die werkgewer bewys lewer van die werknemer se gade se goedgekeurde ouerlike verlof, indien werksaam, ten einde die werknemer se reg op opdraggewende ouerlike verlof te bepaal aangesien beide ouers nie kan kwalifiseer vir opdraggewende ouerlike verlof nie.
Die werknemer sal die werkgewer skriftelik in kennis stel van beoogde opdraggewende ouerlike verlof ten minste vier wekevoor die aanvang van die opdraggewende ouerlike verlof, asook van die datum van beoogde hervatting van diens na afloop van opdraggewende ouerlike verlof.

OPENBARE VAKANSIEDAE

‘n Werkgewer kan slegs ‘n werknemer versoek om op ‘n openbare vakansiedag te werk indien so ooreengekom tussen die partye. Daarom raai ons werkgewers aan om werk op ‘n openbare vakansiedag met die werknemer te bespreek tydens die onderhoud, asook om dit by die dienskontrak in te sluit.
Wanneer ‘n openbare vakansiedag op ‘n dag val wat die werknemer normaalweg sou werk, sal enige werk op hierdie dag vergoed word teen dubbele betaling vir ‘n volle dag se werk, ongeag die ure gewerk. Wanneer ‘n openbare vakansiedag op ‘n dag val wat die werknemer nie normaalweg sou werk nie, sal enige werk wat op hierdie dag gedoen word, vergoed word teen die werknemer se normale daaglikse loon plus sy/haar normale uurlikse loon vir die ure gewerk. Wanneer ‘n openbare vakansiedag op ‘n dag val wat die werknemer normaalweg sou werk en die werknemer werk nie, sal hy/sy normale betaling vir daardie dag ontvang.
Ons raai werkgewers aan om klousules rakende verlof en werk verrig op ‘n openbare vakansiedag by die dienskontrak in te sluit. Beleide moet ook geïmplementeer word om te verseker dat alle werknemers bewus is van die reëls in hierdie verband.

VOLDOEN JOU BESIGHEID AAN ARBEIDSWETGEWING?

VIND NOU UIT.

Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen. Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen.

Beleide en prosedures in die werksplek

Beleide en prosedures in die werksplek

Beleide en prosedures in die werksplek

Die verhouding tussen die werkgewer en die werknemer is gebaseer op wedersydse voordele en respek. Duidelike reëls en riglyne verseker dat wrywing en misverstande tot die minimum beperk word, wat op sy beurt nie net produktiwiteit nie, maar ook ‘n positiewe werksomgewing bevorder.
Arbeidsrisiko is ‘n groot besigheidsrisiko. Om jou besigheid se volhoubaarheid en winsgewendheid te verseker, moet arbeidsrisiko op ‘n proaktiewe wyse bestuur word. Die werkgewer moet dus duidelike reëls en riglyne in die werksplek hê en seker maak dat elke werknemer bewus is van hierdie reëls. Reëls word in die werksplek geïmplementeer deur die dienskontrak en beleide. Die dienskontrak is die basis van die verhouding tussen die werkgewer en die werknemer en vermeld die bepalings en voorwaardes soos op ooreengekom. Dit kan nie gewysig word sonder behoorlike konsultasie met die werknemer nie. Daarom word die meeste reëls in die werksplek deur beleide geïmplementeer.

WAT IS ‘N BELEID?

‘n Beleid lig werknemers in oor die reël(s) ten opsigte van ‘n sekere onderwerp. Die werkgewer stel hierdie reëls in plek om die gladde en doeltreffende verloop van sy/haar sakebedrywighede te verseker. Beleide word nie deur arbeidswetgewing gereguleer nie, maar definieer die werkgewer se eie reëls, wat billik moet wees, vir die werksplek. Ons raai werkgewers sterk aan om die volgende beleide in die werksplek te implementeer:

1. GEDRAGSKODE

’n Gedragskode stel die werkgewer se eie reëls wat spesifiek is ten opsigte van sy/haar besigheid en bedryf. Hierdie reëls moet verwys na, byvoorbeeld, algemene reëls in die werksplek, higiëne, salarisvoorskotte, veiligheidsregulasies, gebruik van maatskappy eiendom, klerasie, ens. Die werkgewer se doelwit met ‘n gedragskode is om:
  • dissipline binne die raamwerk van sy prosedures op ‘n redelike, billike en konsekwente wyse te handhaaf met die klem op progressiewe dissipline;
  • onaanvaarbare gedrag van werknemers te voorkom;
  • onaanvaarbare gedrag positief beïnvloed; en om
  • produktiwiteit binne die werksplek te maksimeer.

2. ROOK-, ALKOHOL- EN DWELMSVERWANTE BELEIDE

Die alkohol- en dwelmbeleid het ten doel om die reg van alle werknemers om in ‘n gesonde en veilige omgewing te werk, te waarborg. Hierdie beleid sluit enige middels met ‘n bedwelmende en/of narkotiese effek in en reguleer die gebruik daarvan. Dit kan ook insluit hoe ‘n toetsprosedure mag werk indien daar ‘n vermoede bestaan van dwelm- en/of alkoholmisbruik tydens diens. Rookbeleide kan voorsiening maak vir aangewese areas waar werknemers mag rook (indien enigsins op die perseel), sowel as spesifieke tye wat werknemers toegelaat word om rookbreke te neem.
VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!

3. VERLOFBELEID

Verlof word deur arbeidswetgewing gereguleer en verwys na jaarlikse -, siek-, gesinsverantwoordelikheids-, kraam-, ouerlike -, aannemings- en/of opdraggewende ouerlike verlof. Dit is ‘n goeie idee om die volgende aspekte by die beleid in te sluit: vereistes om aansoek te doen vir verlof, toegelate aantal dae vir die spesifieke soort verlof, en enige bewyse wat verskaf moet word ten einde die spesifieke soort verlof te kan verkry.
Sorg dat die beleid nie minder gunstig is as die toepaslike wetgewing wat nagekom moet word nie. Redelike vereistes om aansoek te doen vir verlof, of dokumentasie vir die goedkeuring van verlof kan by die beleid ingesluit word.

4. SELFOONBELEID

‘n Selfoonbeleid reguleer die gebruik van selfone in die werksplek om ‘n veilige en produktiewe omgewing te verseker. Hierdie beleid kan beide privaat – en besigheidselfoongebruik beperk. Dit kan ook die gevolge insluit sou die beleid nie nagekom word nie, bv. die uitreik van ‘n waarskuwing.

5. GRIEWEPROSEDURE

‘n Griewebeleid is ‘n stel prosedures wat ontwerp is om klagtes of griewe binne die werksplek aan te spreek en op te los. Dit gee gewoonlik ‘n uiteensetting van die stappe wat ‘n werknemer kan volg om kwessies aan te meld, die proses om klagtes te ondersoek, en die moontlike besluite of aksies wat geneem kan word om die grief aan te spreek.
Hierdie beleide word dikwels gebruik om arbeidsrisiko proaktief te bestuur. Ander beleide sluit in ‘n teisteringsbeleid, ‘n internet- en e-posbeleid, maatskappyvoertuiggebruikbeleid of selfs ‘n werk van die huis af-beleid. Die werkgewer kan beleide wysig soos nodig, maar dit is noodsaaklik om seker te maak dat werknemers ingelig is oor hierdie beleide, asook enige veranderinge wat aangebring word aan die beleide, en verkieslik op skrif.
Beleide en prosedures is ‘n proaktiewe manier om die werkgewer se risiko te verminder wanneer dit kom by die Kommissie vir Versoening, Bemiddeling en Arbitrasie (KVBA) aangeleenthede. ‘n Kommissaris by die KVBA sal altyd die volgende ondersoek:
  • Was daar ‘n reël in die werksplek?
  •  Is daar bewyse dat die werknemer bewus was van hierdie reël?
  • Het die werknemer volgens die reël opgetree?
  • Was daar progressiewe waarskuwings (na aanleiding van die oortreding)
Nog nie ‘n LWO lid nie?
KYK NA ONS LIDMAATSKAPPAKKETTE.

WAT IS ‘N PROSEDURE?

‘n Prosedure is ‘n vasgestelde of amptelike wyse waarop ‘n situasie hanteer moet word en is daargestel om beide werknemers en die werkgewer in te lig rondom die nodige stappe wanneer ‘n spesifieke insident plaasvind.

Ons raai werkgewers sterk aan om die volgende prosedures in die werksplek te implementeer:

1. DISSIPLINÊRE KODE

Die dissiplinêre kode dien ook as riglyn vir die werkgewer met verwysing na toepaslike sanksies vir spesifieke oortredings. These sanctions may be adjusted depending on the circumstances and merits of each case. Progressive discipline plays a vital role here and should be applied, e.g. in the case of reporting late for duty:

  • Eerste oortreding: skriftelike waarskuwing
  • Tweede oortreding: ernstige skriftelike waarskuwing
  • Derde oortreding: finale skriftelike waarskuwing
  • Vierde oortreding: ontslag
Hou in gedagte dat die erns van die sanksie sal verskil na gelang van die aard van die werknemer se wangedrag. Dit is baie belangrik om daarop te let dat ‘n werknemer onder geen omstandighede ontslaan mag word sonder om eers ‘n dissiplinêre verhoor te hou nie. Wangedrag as gemene saak of wat steurnis binne die werksplek veroorsaak, hoef nie in die gedragskode ingesluit te word nie, maar word in die dissiplinêre kode gelys. Hierdie wangedrag kan insluit, maar word nie beperk nie, tot diefstal, bedrog, wangedrag wat verband hou met seksuele teistering, en deelname aan onbeskermde stakingsaksies.

2. APPÈLPROSEDURE

Wanneer ‘n werknemer ontevrede is met enige dissiplinêre sanksie (‘n waarskuwing of ontslag), lig die appèlprosedure die werknemer in op watter gronde hy/sy binne die relevante tydraamwerke kan appèlleer, sowel as die persoon verantwoordelik vir die hantering van die appèl. Dit is ‘n interne prosedure om sake te probeer oplos voordat die saak na die KVBA verwys word.

HOE IMPLEMENTEER EK HIERDIE BELEIDE EN PROSEDURES?

Wanneer ‘n nuwe werknemer aangestel word, word beleide en prosedures saam met sy/haar dienskontrak geïmplementeer. Wanneer werknemers reeds in diens is, kan beleide en prosedures op verskeie maniere geïmplementeer word:
  • Hou ‘n vergadering met al die werknemers om die beleid of prosedure te bespreek. Sorg dat ‘n getekende bywoningsregister voltooi word as bewys dat werknemers bewus is van die beleid of prosedure.
  • Sirkuleer die beleid of prosedure per e-pos of per hand – sorg vir ‘n bewys van ontvangs.
  • Vertoon die beleid of prosedure op ‘n gemeenskaplike kennisgewingbord wat toeganklik is vir alle werknemers, bv. in ‘n kantien, kleedkamers, ens. waar werknemers dit sekerlik sal sien.

Dit is belangrik om daarop te let dat wanneer ‘n dispuut ontstaan met betrekking tot ‘n oortreding ingevolge ‘n beleid, die onus op die werkgewer sal rus om te bewys dat die werknemer bewus was, of redelikerwys bewus kon gewees het, van die beleid.

Kontak die LWO vir enige advies of bystand.

VOLDOEN JOU BESIGHEID AAN ARBEIDSWETGEWING?

VIND NOU UIT.

Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen. Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen.

Dubbelverdienste/Dubbelwerk (“moonlighting”)

Dubbelverdienste/Dubbelwerk (“moonlighting”)

Dubbelverdienste/Dubbelwerk (“moonlighting”)

In die werksplek verwys dubbelverdienste (“moonlighting”) na wanneer ‘n werknemer ‘n tweede betrekking beklee of ‘n persoonlike besigheid bestuur terwyl hy/sy elders in diens is. Dit is ‘n algemene praktyk wat finansiële voordele aan werkers kan bied, maar dit hou ook potensiële risiko’s en botsing van belange in vir werkgewers. Dit is van kardinale belang vir werkgewers om dubbelverdienste behoorlik te reguleer ten einde ‘n billike en produktiewe werksomgewing te handhaaf.
Wanneer ‘n werknemer sy/haar professionele toewyding tussen twee poste verdeel of by ‘n sakeonderneming betrokke raak terwyl hy/sy reeds in diens is, kan dit lei tot moontlike probleme soos verdeelde lojaliteit, verminderde produktiwiteit en potensiële botsing van belange. Hierdie kwessies kan die werkgewer se sakebelange in gedrang bring, veral as die werknemer se sekondêre diens direk met hul primêre werk meeding of hul doeltreffendheid belemmer.
Dienskontrakte en organisatoriese beleide moet uitdruklik dubbelverdienste aanspreek om regsgeskille te vermy en duidelikheid te skep rondom verwagtinge. Hierdie beleide moet voorwaardes uiteensit waaronder ‘n werknemer eksterne werksgeleenthede kan nastreef en die prosedure om goedkeuring van hul primêre werkgewer te bekom.
VERTOON JY DIE KORREKTE REGSPLAKKATE?
LAAT LWO JOU HELP!
Ontslag kan geregverdig word indien ‘n werknemer se sekondêre werk hul primêre werkprestasie nadelig beïnvloed, of as dit lei tot ‘n direkte botsing van belange. Die volgende faktore word egter oor die algemeen oorweeg wanneer daar geëvalueer word of dubbelverdienste die diensverhouding onherstelbaar beskadig het:
  1. Oneerlikheid: Was die werknemer deursigtig oor hul tweede betrekking?
  2. Versagting van verbreekte vertroue: Kan vertroue herstel word, of het die gedrag gelei tot onomkeerbare skade?
  3. Skade aan die werkgewer se besigheid: Het die werknemer se optrede die werkgewer opsetlik benadeel?
Sonder ‘n klousule wat dubbelverdienste uitdruklik verbied, of ‘n duidelike beleid wat in plek is, is dit moeilik vir werkgewers om te argumenteer dat ‘n werknemer die bepalings van hul diens oortree het bloot deur ‘n tweede betrekking te hê.
Om dubbelverdienste in die werksplek effektief te bestuur vereis ‘n balans tussen werknemers se vryheid om ‘n aanvullende inkomste te verdien en die beskerming van die besigheid se belange. Deur omvattende beleide te implementeer, kan werkgewers risiko’s wat verband hou met dubbelverdienste versag terwyl hul werknemers se regte om bykomende werk te soek, respekteer word.

Kontak die LWO by 0861 101 828 vir meer inligting oor hoe om arbeidswetgewing tot jou voordeel te gebruik in die opstel van dienskontrakte, asook beleide en prosedures.

VOLDOEN JOU BESIGHEID AAN ARBEIDSWETGEWING?

VIND NOU UIT.

Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen. Ons help om enige leemtes te identifiseer ten einde te verseker dat jy binne wetlike riglyne besigheid doen.